Κόλλησα πάλι στο θυμό που μου κρατάς
Στις καλημέρες στα σι-ντι που μου χρωστάς
Σε ένα τραγούδι που θυμάται και απορεί
Τι μας ενώνει και μετά μιας διαιρεί
Ούτε που νοιάζεσαι αν ζω ή αν πεθαίνω
Στο καθρέφτη σου εσένα αγαπάς
Δεν με φαντάζεσαι στον ίσκιο σου δεμένο
Δεν σε έχω και τι εχω μη ρωτάς

Έχω μοναξιές, μαύρες μοναξιές
Κρύα πρωινά, άδεις κυριακές
Έχω μοναξιές, έχω «σαγαπώ»
Λόγους και αφορμές για να μην στα πω

Κόλλησα πάλι στο καρέ που μου γελάς
Σε θησαυρούς σου που για πλάκα σπαταλάς
Σε αυτό το όχι που τα αδύνατα μπορεί
Που δεν το θέλει μα στιγμές μας αφαιρεί
Ούτε που νοιάζεσαι πως είμαι και τι κάνω
Με τα μάτια μου τον κόσμο δεν κοιτάς
Δεν με χρειάζεσαι σε άλλο μπαίνεις πλάνο
Δε σε έχω και τι έχω μη ρωτάς

Έχω μοναξιές, μαύρες μοναξιές
Κρύα πρωινά, άδεις κυριακές
Έχω μοναξιές, έχω «σαγαπώ»
Λόγους και αφορμές για να μην στα πω