Stara Pieñ
Lasy, bory, wilcze plemiona
Bieszczadzkie szczyty, korony drzew
Wśród szumu liści, wśród wody szmeru
Nieliczni słyszą pradawną pieśń

Pieśń o pradziejach, których moc wielka
Ukryta jest wśród lasów i skał
Pieśń o tradycji, słowiańskiej dumie
Która na przekór najeźdźcom trwa

Niezwyciężona jest moc przyrody
Siła gromu, majestat skał
Niezwyciężone są Święte Bory
I wicher, który w nich grał

Pieśń o Wierze Starej, Swaroga Blasku,
Peruna gromie, Chorsa poświacie
Trwających we śnie Sławii Czakramach
Stworzach i Zduszach, pradawnej chwale

Nieliczni jeszcze, lecz wierni Bogom Starym
Uporem swoim tradycję trzymamy
Niech dzwony obcej wiary omijają nasze pola
Nie biją nam więcej - my swoją siłę mamy!

Niezwyciężona jest siła przyrody
Gromu moc, kropli wody czystej śpiew
Niezakłócony szum dębów w Świętym Gaju
Słońce - dawca życia, Księżyc - nocy czerń
Różne regiony Sławii pradawnej
Bogów swych na swój sposób czciły
Wielki Pan - Perun, Trzygłów - Weles

Świętowita cztery poważne oblicza
Zwrócone ku słowiańskiej nacji...
Swaróg, Perun, Dadźbóg, Mokosz
Moc natury jest z Tobą, gdy potrafisz ją docenić

Sfera nieba, sfera ziemi - praw natury przestrzegaj!