Vi ste tiha gnijezda i mirni sati hlada,
dok u vama se kriju zadnje ptice grada.
Vi ste poslije podne i predah jednog dana,
jer sigurni su vaši zidovi od grana.

Parkovi, parkovi, srca grada,
parkovi, parkovi, srca mog...

Vi ste paviljoni muzike i ruža,
putniku bez puta, noæište se pruža.
U dubini noæi veæ davno tako stoje
da l' ljubavnici tužni il' spomenik za dvoje.