De oude man schuifelt schimmig in de mist Voor het eerst speelt hij dat hij onzichtbaar is Niet meer nodig, want niemand zal hem storen Muziek in zijn ziel, gelukkig en verloren Vrij en vergeten en vermist De oude man, zonder doel, zonder tijd In deze stad, die hem zo dierbaar is Het is vochtig en het water is half bevroren Muziek in zijn ziel, gelukkig en verloren Vol van getrainde eenzaamheid De oude man, ontredderd in de mist Oeverloos, omdat er geen richting is Een afscheid wordt telkens nieuw geboren Klappertandend en verloren Nooit meer verlangd, nooit meer gemist Uitgewist