çocuktun, kýrýlgandýn artýk korku yok nemli gözlerinde yüzlerce binlercesi var omzuna oturmuþ, ordan sana bakar çektin gittin baharýn peþine güzelim renkler yüzünde artýk dönüp bakmazsýn güneþin solduðu evlere çýplak dursam, tanrýya sorsam niye ölür insan bile bile? ardýmda yýllar sinsice kalbime sorar niye bu suçluluk niye? yolculuðun sonunda bembeyaz sevgini ört uykuma dün sabah seni gördüm aklýn takýlmýþ yine balýklara tertemiz, iþsiz kalbin arabadan kaçýyor vahþi sokaklarda