(Yeah!) เช่นฤดูที่สายลมแสนเยือกเย็นพัดมา หยุดเวลาให้นิ่งสนิทเรื่อยมา ถึงความเหงาที่สายลมเย็นพัดมาทุกครา กลายเป็นความมืดมิดกลืนกินเรื่อยมา (จงสิ้นพังทลาย) พอเสียทีกับฤดูกาลที่ยังไม่ผ่านพ้นไป (จงทําให้มลาย) ดังแผลเป็นที่ไม่อาจจะเยียวยารักษาให้จางหายได้ วอนเปลวไฟจงลุกโชน จงทำลาย จงเผาล้างทุกหยาดน้ำตาให้ฉันได้ฟื้นขึ้นมา ให้ฉันได้ฟื้นอีกคราดังวสันต์ฤดูหวนคืน สายลมแผ่วพัดมาปกคลุมใจ ดังหิมะโถมใส่ไร้ซึ่งที่พักพิง เมื่ออรุณรุ่งฟ้าโปรดแผดเผาความหนาวละลายหายไป, ooh-ooh-ooh (จงลุกโชนขึ้นมา) 火 (เผาทำลาย เผาทำลาย) 花 (ตื่นซะเจ้าบุปผา) 火 (เผาทำลาย เผาทำลาย) 花 (ตื่นชะเจ้าบุปผา)