Askatu ezazu ilea, hegan nahi duela egin Eta gailurraren gainean, eraiki dizut etxe bat nitaz egoteko hurbil Irribarren sortzaileak ez dira egon hemendik Baina ikusteko ostean, esaiezu nire atea oraindik ez dela itxi Apurtuko dugu dagoen hesia horrela ikusteko gure mihia Elkartzen gaituena eta askea dena irrifar eta negar egiten duena Ez da izango nire ahotsa, aldatuko duena Baina bai kantu mingotsa, putreak eta beleak egiten dituztenak Nire bertsoen malkoak, euskara dute izena Eta itsasgoraren indarrak eragin dute taupadak gertukoen bihotzetan