Bris, bris puste meg i nakken Det blir kaldt i frakken og kroppen skrike: "Kom bris, bris, sett meg fri!" Skru på sirenen og gje meg varige mén Bris gjer meg roser i kinnet, tar vekk vonde minner Bris, du har stengt oss inne. Du vinner, du vinner Mitt navn er Kristopher, eks-lokomotivfører, sønn av en skipsreder. Eg var hans stedfortreder Eg blei tatt hånd om av ei nonne i et kloster Eg gjekk i tjeneste for mitt land og kom heim som krigsoffer Og eg blei lam i frå livet og ner Og mitt navn blir ikkje lenger nevnt når folk ber For ingen husker gamle Kristopher Han som redda fem liv for sjøl å bli et krigsoffer Bris gjer meg roser i kinnet, tar vekk vonde minner Bris, du har stengt oss inne. Du vinner, du vinner