A ti flor de mi vida, selvática azucena Ko rohejakuetévo adiós ndéve ta'e Las más tristes palabras que de mis labios suenan Ko'ãga rehendúta, che chína, ipahaite Mi pobre vida enferma muriente ya dormita Mba'embyasy poguýpe che ára aha'ãrõ Y tú reina terrestre, amada Belencita Upe ndacherayhúigui reipotave amano Secáronse las flores de mi vergel soñado Hakã pirupaitéma upe che yvotymi El raudo torbellino impío y malvado Umi aipotava'ekue oitypáma chehegui Amadme compasiva, te imploro mi azucena Anína ne ñaña rehayhúramo nde sy No ves mi pobre alma ya sumergida en pena Mba'éichapa oiko okái ha ochyryry Yo llevo tu recuerdo, recuerdo que en mi vida Oikova'erã che akãme mante iñongatupy Novela de una noche de luna esclarecida Ñaime ramo guare vy'ápe tupãsy Y si mañana recuerdas a este bien perdido Ne añókena eguapy ha nde py'apýpe ere Se fue aquel vidente que tanto me ha querido Ohómanga yvytúre, anítamo ouve Yo quiero que tú borres mi nombre despreciado Ani umi rehayhúva che rérare ipochy Que quede para ellos la carne del pecado Ko'ãga che ahejáva aikóre ijaheipy