In drenthe ligt een grote steen, Al dik vijfduizend jaar Om andere grote stenen, Onwrikwaar bij elkaar Die grote steen, Die ligt daar maar door al die eeuwen heen Wat er ook rondom gebeurd, Hij houdt zich stil die steen. Wie die steen ziet, Denkt misschien die steen die ligt daar goed Beetje op andere stenen liggen, Dat is alles wat die doet Maar wacht, Heel soms, En enkel 's nachts, Bij een bijzonder maan De wind uit een bepaalde hoek Trekt opeens stevig aan. Nou is het daar zo stil niet meer, Als eerst eeuw in, eeuw uit Alsof een lied zich op de wind Door die stenen fluit 'T lijkt een geluid van lang gelee, Vanuit een diepere laag Het deelt ons iets van vroeger mee, Dat gaat over vandaag. Denk bij zo'n steen dus niet te snel Wat of dat ding daar moet Die steen ligt daar zomaar niet Die weet echt wat ie doet...